Características de combustión das fibras sintéticas

Queimar unha pequena mostra dun fío de fibra sintética é un xeito práctico de identificar o material. Manteña a mostra nunha chama limpa. Mentres o exemplar está na chama, observa a súa reacción e a natureza do fume. Retira a mostra da chama e observa a súa reacción e fume. Despois apague a chama soprando. Despois de que a mostra se arrefríe, observe o residuo.

Nylon 6 e 6.6	Poliéster	Polipropileno	Polietileno
En chamas	Derrete e queima		Encolle e queima	Encolle, enróllase e derrete
	Fume branco	Fume negruzco
	Gotas que caen derretidas amarelentas	Gotas que caen derretidas
Eliminado de Flame	Deixa de arder		Continúa ardendo rapidamente	Continúa ardendo lentamente
	Pequena conta de punta	Pequena conta negra no extremo
	Perla derretida en quente		Substancia fundida en quente	Substancia fundida en quente
	Pódese estirar en fío fino			Non se pode estirar
Residuo	Perla amarelada	Abelo negruzco	Fronte/perla amarelada	Como cera de parafina
Residuo	Cuenta redonda dura, non esmagable			Sen conta, esmagable
Cheiro a fume	Olor a peixe parecido ao apio	Cheiro a hollín oleoso Lixeiramente doce, como a cera de selado	Como queimar asfalto ou cera de parafina	Como queima de parafina
23 de febreiro de 2003

A cor só se aplica á fibra sen tinguir. O cheiro pode ser alterado por axentes dentro ou sobre a fibra.

O olfacto é subxectivo e debe usarse con reserva.

Outras características da fibra tamén poden axudar na identificación. O polipropileno e o polietileno flotan sobre a auga; o nylon e o poliéster non. O nailon e o poliéster adoitan ser brancos. Ás veces tínguense polipropileno e polietileno. As fibras de polipropileno e polietileno adoitan ser, pero non sempre, moito máis grosas que o nailon e o poliéster.

Deben tomarse as precaucións adecuadas coas chamas e substancias quentes!
Para aplicacións críticas, débese obter asesoramento de expertos.

Hora de publicación: 12-Xul-2024