Lekkie włókno, które jest również tanie. Rolnicy używają go do sznurka do zbierania. Z punktu widzenia żeglarza polipropylen ma tę wielką zaletę, że jest mniej gęsty niż woda.

Nie tylko unosi się na wodzie, ale także nie wchłania wody. Niestety nie jest zbyt mocny i nie zapewnia dużej odporności na rozciąganie. Pozostawione na słońcu szybko ulegają zniszczeniu. Polipropylen topi się w niskiej temperaturze i łatwo wygenerować ciepło tarcia wystarczające do spowodowania uszkodzeń lub awarii. Pomimo wielu widocznych słabości polipropylen znajduje wiele zastosowań na pontonach i jachtach. Tam, gdzie konieczne jest użycie liny o dużej średnicy do celów manipulacyjnych, polipropylen jest idealnym rozwiązaniem ze względu na niewielką wagę i minimalną absorpcję wody. Tam, gdzie wytrzymałość nie jest problemem (np. szoty grota pontonu), można go stosować samodzielnie, podczas gdy w bardziej wymagających zastosowaniach wykorzystany zostanie rdzeń o wysokiej wytrzymałości wewnątrz polipropylenowego pokrycia. Zdolność polipropylenu do unoszenia się na wodzie jest jednak jego najcenniejszą cechą dla żeglarza. Używany do zastosowań od lin ratowniczych po liny holownicze pontonu, pozostaje na powierzchni, zdecydowanie nie dając się wciągnąć w śruby napędowe ani zgubić pod łodziami. Podczas gdy większość użytkowników będzie zainteresowana rodziną lin polipropylenowych o drobnym, miękkim wykończeniu, żeglarze na pontonach, których przepisy klasowe wymagają od nich posiadania liny holowniczej na pokładzie, powinni zwrócić uwagę na twardszą linę przeznaczoną do holowania nart wodnych. Oprócz tego, że jest nieco mocniejszy niż drobno wykończony materiał, zatrzymuje minimalne ilości wody pomiędzy włóknami, utrzymując minimalną wagę.