Hurtownia liny wspinaczkowej o wysokiej wytrzymałości 12 mm z certyfikatem UIAA do wspinaczki skałkowej

Jeśli szukasz liny dynamicznej do wspinaczki, masz trzy możliwości do wyboru: liny pojedyncze, połówkowe i bliźniacze.

Pojedyncze liny
Najlepiej nadają się do wspinaczki tradycyjnej, wspinaczki sportowej, wspinaczki po dużych ścianach i wspinaczki szczytowej.
Zdecydowana większość wspinaczy kupuje liny pojedyncze. Nazwa „pojedyncza” wskazuje, że lina jest przeznaczona do stosowania samodzielnie, a nie z inną liną, jak ma to miejsce w przypadku innych typów lin.
Liny pojedyncze są dostępne w wielu różnych średnicach i długościach, dzięki czemu nadają się do szerokiego zakresu dyscyplin wspinaczkowych i są ogólnie łatwiejsze w obsłudze niż systemy dwulinowe.
Niektóre liny pojedyncze są również klasyfikowane jako liny połówkowe i bliźniacze, co pozwala na użycie ich w dowolnej z trzech technik wspinaczki.
Liny pojedyncze są oznaczone cyfrą 1 w kółku na każdym końcu liny.

Pół liny
Najlepiej nadają się do wspinaczki tradycyjnej na wędrujących wielowyciągowych trasach skalnych, wspinaczki górskiej i wspinaczki lodowej.
Podczas wspinaczki z połówkami wykorzystujemy dwie liny i przypinamy je naprzemiennie w celu zabezpieczenia. Technika ta skutecznie ogranicza opór liny na szlakach wędrownych, ale wymaga przyzwyczajenia się.
Liny półpełne mają kilka zalet i wad w porównaniu z linami pojedynczymi:

Zalety
Technika półliny zmniejsza opór liny na trasach wędrownych.
Powiązanie obu lin podczas zjazdu pozwala na dotarcie na jednej linie dwa razy dalej.
Dwie liny dają Ci pewność, że jeśli jedna zostanie uszkodzona podczas upadku lub przecięta przez skały, nadal będziesz mieć jedną dobrą linę.
Wady
Lina połówkowa wymaga większych umiejętności i wysiłku w obsłudze w porównaniu z liną pojedynczą ze względu na fakt, że wspinasz się i asekurujesz
z dwoma linami.
Łączny ciężar dwóch lin jest większy niż pojedynczej liny. (Możesz jednak podzielić obciążenie ze swoim partnerem wspinaczkowym, każdy niosąc po jednej linie.)
Liny połówkowe są projektowane i testowane wyłącznie do użytku jako pasująca para; nie mieszaj rozmiarów ani marek.
Niektóre liny połówkowe są również klasyfikowane jako liny bliźniacze, co pozwala na użycie ich w dowolnej technice. Istnieją również liny potrójne, które można stosować jako liny połówkowe, bliźniacze i pojedyncze, co zapewnia maksymalną wszechstronność.
Połówki liny mają na każdym końcu zakreślony symbol ½.

Liny bliźniacze
Najlepiej nadają się do wspinaczki tradycyjnej na niewędrujących wielowyciągowych trasach skalnych, alpinizmu i wspinaczki lodowej.
Podobnie jak liny połówkowe, liny bliźniacze są systemem dwulinowym. Jednakże w przypadku lin bliźniaczych ZAWSZE przepinasz obie splotki przez każdy element ochronny, tak jak w przypadku liny pojedynczej. Oznacza to, że opór liny będzie większy niż w przypadku lin połówkowych, co sprawia, że ​​liny bliźniacze są dobrym rozwiązaniem na trasach niewędrujących. Zaletą jest to, że liny bliźniacze są zwykle nieco cieńsze niż liny połówkowe, dzięki czemu system jest lżejszy i mniej nieporęczny.
Liny bliźniacze mają wiele wspólnych zalet i wad, które mają liny połówkowe w porównaniu z linami pojedynczymi:

Zalety
Powiązanie obu lin podczas zjazdu pozwala na dotarcie na jednej linie dwa razy dalej.
Dwie liny dają Ci pewność, że jeśli jedna zostanie uszkodzona podczas upadku lub przecięta przez skały, nadal będziesz mieć jedną dobrą linę.
Wady
Liny bliźniacze wymagają więcej umiejętności i wysiłku w obsłudze w porównaniu z liną pojedynczą, ponieważ wspinasz się i asekurujesz za pomocą dwóch lin.
Łączny ciężar dwóch lin jest większy niż pojedynczej liny. (Możesz jednak podzielić obciążenie ze swoim partnerem wspinaczkowym, każdy niosąc po jednej linie.)
Podobnie jak liny połówkowe, liny bliźniacze są projektowane i testowane wyłącznie do użytku jako pasująca para; nie mieszaj rozmiarów ani marek. Niektóre liny bliźniacze są również klasyfikowane jako liny połówkowe, co pozwala na użycie ich w dowolnej technice. Istnieją również liny potrójne, które można stosować jako liny bliźniacze, połówkowe i pojedyncze, co zapewnia maksymalną wszechstronność. Liny bliźniacze mają na każdym końcu zakreślony symbol nieskończoności (∞).

Liny statyczne
Najlepiej nadają się do prac ratowniczych, eksploracji jaskiń, wspinania się po linach stacjonarnych za pomocą podnośników i ciągnięcia ładunków. Liny statyczne doskonale sprawdzają się w sytuacjach, w których nie chcesz, aby lina się rozciągała, na przykład podczas opuszczania kontuzjowanego wspinacza, wchodzenia po linie lub ciągnięcia ładunku za pomocą liny. Nigdy nie używaj liny statycznej do wspinaczki po linie lub w ołowiu, ponieważ nie została ona zaprojektowana, przetestowana ani certyfikowana dla tego typu obciążeń.

Obróbka na sucho: Kiedy lina wchłania wodę, staje się cięższa i mniej wytrzymuje siły powstałe podczas upadku (lina odzyskuje całą swoją wytrzymałość po wyschnięciu). Kiedy jest wystarczająco zimno, aby wchłonięta woda zamarzła, lina staje się sztywna i niemożliwa do prowadzenia. Aby temu zaradzić, niektóre liny zawierają obróbkę na sucho, która zmniejsza wchłanianie wody.

Liny impregnowane na sucho są droższe niż liny nietraktowane na sucho, więc zastanów się, czy potrzebujesz obróbki na sucho. Jeśli uprawiasz głównie wspinaczkę sportową, niewysuszona lina prawdopodobnie będzie wystarczająca, ponieważ większość wspinaczy sportowych będzie ciągnęła liny i wracała do domu, gdy pada deszcz. Jeśli będziesz uprawiać wspinaczkę lodową, alpinistyczną lub wielowyciągową, w pewnym momencie natkniesz się na deszcz, śnieg lub lód, więc wybierz linę impregnowaną na sucho.

Liny suche mogą mieć suchy rdzeń, suchą osłonę lub jedno i drugie. Liny w obu przypadkach zapewniają najlepszą ochronę przed wilgocią.

Środkowy znak: większość lin ma środkowy znak, często w kolorze czarnym, który pomaga zidentyfikować środek liny. Podczas zjazdu niezbędna jest umiejętność rozpoznania środka liny.

Dwukolorowe: Niektóre liny są dwukolorowe, co oznacza, że ​​mają zmianę we wzorze splotu, która wyraźnie odróżnia dwie połówki liny i tworzy trwały, łatwy do zidentyfikowania środkowy znak. Jest to skuteczniejszy (choć droższy) sposób zaznaczenia środka liny niż czarny barwnik, ponieważ barwnik może blaknąć i stać się trudny do zauważenia.

Znaki ostrzegawcze końca: Niektóre liny zawierają nitkę lub czarny barwnik, wskazujący, że zbliżasz się do końca liny. Jest to przydatne podczas zjazdu lub opuszczania wspinacza.